Wiślańskie cmentarze

W Miejskiej Bibliotece Publicznej spotkała się grupa dyskusyjna, która tym razem podjęła temat wiślańskich cmentarzy. W listopadowym czasie wspominania zmarłych omówione zostały dzieje i stan uporządkowania trzech wiślańskich nekropolii, z których Gróniczek trafił nawet do literatury. Dyskutowano także nad koniecznością renowacji zabytkowych nagrobków.

Najstarszym miejscem pochówków w Wiśle jest cmentarz Na Farce założony zapewne na początku XVII wieku i wspólny dla wszystkich mieszkańców aż do XX wieku. Drugi, cmentarz ewangelicki na Gróniczku, otwarty w 1819 roku, od 1943 roku do lat 70. XX wieku pełnił rolę cmentarza komunalnego. Kilka razy był powiększany, a w latach międzywojennych uporządkowany według projektu Landeckiego. W 1948 roku wybudowano na nim kaplicę cmentarną. Najmłodszym, gdyż założonym w 1977 roku, jest cmentarz komunalny, na którym dom pogrzebowy oddano do użytku w 1997 roku.

Nie tylko dzieje cmentarzy omówiono podczas spotkania. Wspominano zasłużonych dla Wisły mieszkańców, stan zabytkowych nagrobków, odchodzące w przeszłość obyczaje pogrzebowe. Zanikła bowiem instytucja czytoka pogrzebowego, słynny powóz pogrzebowy (konkordia) czy szklane kule oznaczające niegdyś groby. Wniosek podsumowujący spotkanie był jeden: czas na publikację o wiślańskich cmentarzach i ludziach na nich spoczywających.